Jeszcze parę lat temu nie było o niej zbyt głośno.
Panowała owsiankomania i nikt nie mówił o glutenie a o pełnoziarnistych produktach, o dodawaniu kolejnych porcji otrąb pszennych czy żytnich by podbić błonnik i zahamować głód.
 
Przekonani, że robimy sobie DOBRZE, robiliśmy prawdopodobnie źle… zwłaszcza, jeśli dodawaliśmy do niej masę otrąb, a nasz organizm wybitnie ich nie tolerował. Pisałam napisałam o tym tutaj i tu. 
Ostatnio obserwuje się odchodzenie od owsianek na rzecz jaglanek. 
Choć smak jest inny (nie mówię, czy gorszy czy zły), wiele osób ulega tej modzie – i słusznie, bo jest parę powodów, dla których pomysł jest zasadny. 🙂

• Kasza jaglana JEST kaszą bezglutenową (czytaj o.).

• Chociaż nie ma większej zawartości składników mineralnych/witamin niż owies charakteryzuje się działaniem zasadotwórczym i mniejszą zawartością kwasu fitynowego – a to oznacza, że składniki mineralne w niej zawarte są dużo łatwiej dostępne dla organizmu, zatem organizm wykorzystuje je efektywniej.

• Jest “lżejsza”, lekkostrawna, delikatna – nie wiem, czy to zaleta (dla mnie niestety nie – jako “owsiankomaniaczka na emeryturze” bardzo lubiłam “gruboziarnistość” kasz/płatków, które jadałam)

• Stanowi z tego względu lepszy posiłek przed treningiem niż płatki owsiane (nierozpuszczalny błonnik tu znowu przeszkadza).

• To zawsze urozmaicenie – przypomina trochę kuskus, a jest znacznie mniej przetworzona.

• Łatwiej nią “załadować” baki, tzn. ze względu na mniejszą zawartość błonnika – po prostu łatwiej jest zjeść jej więcej.

flickr.com/photos/inspiredresults/5902671106/

Czy warto?
Warto, zwłaszcza jeśli intensywnie trenujemy i musimy czymś zastąpić chleb, płateczki czy inne makarony. 🙂 Szczególnie PO treningu, ale jeśli generalnie ciężko nam jest dostarczyć odpowiednią ilość węgli uzupełniając glikogen – oczywiście nie tylko (nie równa się to 5 porcjom dziennie 😉 ).Może być w formie jajecznicy – słodko/słono/wytrawnie, jaglanki lub przygotowana jako dodatek do zupy bądź warzyw.
Zapraszam dodatkowo po super przepis tutaj.